Gibi..

Hayat bazen dalgalı, bazen sakin. Tıpkı bir deniz gibi. Bazen bir şeyleri biz istiyoruz, bazen bir şeyler istemimiz dışında oluyor gibi. Yaptıklarımızdan ya da yapmadıklarımızdan bazen mutluyuz, bazen mutsuz gibi.

Hayat işte, bir şekilde geçiyor. Değişmeyen tek şey onun değişkenliği ve hayat sürekli akıyor gibi.

 

Kendim…

Gönlüm hep ona doğru esen deli bir rüzgar. Ama artık sevginin içinde olgunluk tohumları var. Çünkü aklım devreye girebiliyor.

Aklım diyor ki; “havadan nem kapma, bir dur! Tam tersine engellerden kendine fırsat oluştur.”

Aklım bu ara çok akıllı 🙂

“Uzaklıkları, kendini anlamak için değerlendir. Gücünü gör, güzelliğini, tamlığını gör. Her şeyi unut ama kendini unutma. Önce kendinle iyi ol.”

Bunları diyor aklım ve artık olgunlaşmaya başlayan kalbim az da olsa bunu anlıyor. Bu durumda: Selam kendim, bugün nasılım? 🙂 🙂

denge

Çok aşırı uçlara gitmedikce ne yaptığında bir problem yok. Şundan dolayı..
Mesela derler ki.. Şu kadar uyu, şu hareketleri yap, şunları ye, şu gıdalar yararlı, suyu şu kadar iç vs vs..
Sana ne, benim neyi ne kadar yapacağımdan, bu herkesin kendi bileceği şey.. Hani bir laf var ya, ‘paşa gönlüm bilir’ işte öyle.. (tabi sende bunları sorma başkasına ki, söylemesinler)..
Bu konularda insanlara tek denecek laf, bence, “keyfin” ne istiyorsa onu yap.. Sadece bir konuda aşırı uca kaçınca bunu “fark et” ve “fazlalık konusu neyse onu azalt”. Gerisini sen bilirsin zaten..
Önce bunu yap, bu bir ön aşama..