İçimde tatlı bir esinti, sanki çocukluktaki bir yaz öğleden sonrası gibi..

Umutsuzluğa yer yok! Her neredeysen oradan başla.

Yaz günlerinin öğleden sonrasında tatlı bir mahmurluk kaplar ya, işte öyle bir hal var üzerimde, hem de kış gününde..

Bazen bir şeyler oluyor, üzülüyorum. Yine bazen başka bir şeyler oluyor seviniyorum. Ve bazen de dışsal hiçbir şey olmadan üzülüyor veya seviniyorum. Ve bunların hepsi sürekli değişiyor, sabit değil yani, sevinç de keder de geçici. Hiçbirini sahiplenme, yaşa, uzatma (özellikle kederi) ve geç, bunlar boş ve geçici, hiçbiri ben değil yani..

Canını o kadar sıkma, o saçma ve yetersiz hareketlerinin dünyada tutunmanı ve varlığını sürdürmeni sağlamadığını kim bilebilir? 🙂 Dünyanın bazen de buna ihtiyacı olabilir.

Ne zaman içimde mızıldanan, sızlanan biri olursa direkt çocuğa bakarım, mutlaka bir şeyi yanlış anlatmışımdır. O zaman çocukla ilgilenmem lazım.

İnsanların en güzeli bir konuda sorun fark ettiğinde tam olduğu yerden ve andan itibaren onu düzeltmek için bir şeyler yapabilendir.

Yani mesela; bir rahatsızlığı var ve sıkıntı yaşıyor. Mesela çok sigara veya alkol alıyor veya çok yağlı aşırı yiyor, bunların sorun yarattığını anladığında sorumluluğu sadece karşısındakilere bırakmayıp, yani kendini kurban görmeyip, olduğu an ve yerde bu durumu düzeltmek için bir adım atma cesaretini gösterebilen insan güzel insandır.

Kaç yaşında olursa olsun, ne koşulda, ortamda olursa olsun, o olduğu yerde bir şeyleri değişik yapma cesaretini gösterebilen doğru insandır.

Sorunu yaratan şeyleri adım adım veya birden hayatından çıkaran, mesela öncesinde hareketsizse hareket etmeye başlayan, az su içiyorsa bunu artırmaya başlayan, kötü besleniyorsa temiz beslenmeye başlayan insan doğru yapan insandır.

Hiçbir zaman ve koşulda; amann çok geç, artık olmaz demeyen, dur bakalım yapayım, ne olursa görelim diyebilen ve düzelmek düzeltmek için gayret eden insan düzgün insandır.

Sağlık konularında olduğu gibi ruhsal düşünsel konularda da bu böyledir; benden geçti demeyip, mesela yalan söylemenin, dedikodu yapmanın, hep başkalarını eleştirmenin kendini giderek girdaba karanlığa soktuğunu anlayıp bir yerden başlayabilen insan güzeldir. Mesela bir karar alıp, artık ne olursa olsun yalan söylemeyeceğim diyebilen ve bunun neler getirebileceğini gözleyen, enerjisinin çevresinin nasıl değiştiğini gören insan doğru insandır.

Hangi yaşta olursa olsun bir şeyler öğrenmeye çalışan, zihinsel faaliyet içinde olan insan güzel insandır.

Ama tüm bunları yaparken, beklenti içinde olmayan, sadece bir de böyle yapayım, bakalım nasıl olacak diyecek kadar bunu hesapsız yapabilen insan güzeldir.

Her zaman, her koşulda, her yaşta, her ortamda yeniden başlayacak gücü bulan insanlardan olma dileğiyle çünkü bunu yapabilen insan, her zaman her şeyin değişebileceğini, düzelebilme potansiyeli olduğunu bilen insandır. Bu dünyada iyi dediğimiz veya kötü dediğimiz hiçbir şey değişmez ve sabit ve kalıcı değildir. Her şey istisnasız değişir. Bu şeyler iyiyse bir gün değişebileceğini bilip tadını çıkarın, güzel şeyler yaşadığınızı bilin, kıymetini anlayın ve kötü dediğiniz bir şeyse ya düzeltmeye çalışın, ya bırakın gidin ya da hiçbir şey yapamıyorsanız derinden duruma teslim olun ve direnmeyi bırakın çünkü nasıl olsa bir şekilde o da değişecektir. O değişimin şeklinin nasıl olacağını hayatın yaratıcılığına bırakın.

Nerede bulunuyorsanız oradan yapabilecekleriniz mutlaka vardır, yeter ki başlayın, amann ne olacak bundan sonra’cılardan olmayın. Hatta bir laf vardır Anadolu’da; “Amann bundan sonra göğerip bostan mı olacaksın?” 🙂 Yani bu yaştan sonra yeşillenip, ürün mü vereceksin diyor. Oysa evet verebilirsiniz, hem de her yaşta.

Ve şunu hiç unutmayın alınan her nefeste, o son alınan nefese kadar, sizden hala metafizik alanda umut vardır, o umudu boşa çıkarmayın, yani deneyin olmasın ya da deneyin olsun. Önemli olan yapma, deneme, değiştirme, dönüştürme gayretiniz, bunu hiç aklınızdan çıkarmayın.

Kendinizi çirkin, kötü, beğenilmez hissediyorsanız, baktığınız aynaları değiştirin 🙂