Kadın, adama sordu: “Seni sevebilir miyim?”
Adam: “Olur, sev” dedi.
Kadın: “Olur, seveyim.”
Adam: “Sev, tüm zamanlarda.”
———-
Kadın şimdi bu anıyı hatırlarken, hafifçe doğruldu: “Bazen ona çok kızsam da, o bana zamanın bir yerinde ‘Olur, sev, tüm zamanlarda’ dedi. Sevmem için alanımı sonuna kadar açtı. Onu severken, sevmenin; katlanmak değil, rıza göstermek olduğunu anladım.
Sanırım sevmek her haline eyvallah demek gibi. Sevmek, buna niyet etmek gibi.”
Bendenbana 
sevmek ne kadar katlanilmaz olsada “olsun be deger” diyebilmek gibi. insan kaderinde kendisine bicilen bu tecrubeyi iyi taraflariyla hatirlayabiliyorsa eger ve saglikli bir omur surebiliyorsa. kahrinada eyvallah tahtinada eyvallah diyebilmeli. benim gibi gurur yapip sevgiyi dar kaliplara sigdirmamali. ayni seninki gibi tum zamanlarda sevmeli.
BeğenLiked by 1 kişi
Ah ah, gurur ve şüpheye düştüğümüz yerde, sevgi bizden uzaklaşıyor sanki. Bu arada sahiden sevgi “olsun be değer” diyebilmek olabilir, güzel yorumunuz için teşekkür ederim.
BeğenLiked by 1 kişi
tesekkurler bunu hatirlattigin icin😊
BeğenLiked by 1 kişi
Yorumun için teşekkür ederim, sevgiler 🙂
BeğenLiked by 1 kişi