Bazı insanlar vardır, hayata her zaman güzel bakan, neşeli olan, olandaki hayrı gören, yapacağını yapıp sonrası için hayata her zaman güvenen. Bu grup insanlar azdır.

insanların çoğu hayatın zorlukları karşısında ne yapacağını bilemez, üzülür, küser, zayıf düşer. Mutsuzdur, hayata güvenemez, kendini rahat bırakamaz, az veya çok her şeyi kontrol etmesi gerektiğini düşünür, mutluluğun ya hep ya hiç olduğuna inanır, mutsuzsa hep mutsuz olmak zorundadır.

Bazıları ise bu ikisi arasındadır, bazen güvenir bazen şüphededir, bazen mutlu bazen mutsuzdur, yine de her zaman daha iyi olmak için gayret eder çünkü iyi olabileceğini bilir.

Ve ister farkında olalım ister olmayalım, hayat her zaman bize bizi yansıtan dev bir aynadır.

Evet bizim dışımızda olan şeyler de vardır ama asıl olan kendi dünyamızda, ne düşünüyorsak olan odur.

Hayat sonsuzluğun içinde bir aynadır, yaşadıklarımız inandıklarımızdır. Gerçeğimiz, inandıklarımızdır.

Dünya yaşamının insanı ağırlaştıran, ruhsal yanımızın ise bizi hafifleten bir yanı daima vardır. ama dünyada olmak o kadar baskın bir gerçeğimizdir ki ve doğrusu budur, bunun ağırlığını zihnimizle hafifletebileceğimizi fark edemeyiz.

Yaşam insanın acı çekmesi için değildir, yaşam birilerini veya bir şeyleri elimizde tutmak için değildir, zaten zorladıkça yapamayız çünkü çaba başkadır, irade başka.

Aslında hepimiz biliyoruz, yaşam keyifle akmak, yol almak, deneyimler yaşamak içindir.

Pek çok şeyle ve insanla bir şeyler yaşar, deneyimi tecrübe ederiz, herkesin hayatında asıl olan kendisi ve yaptıklarıdır. Bunlardan çıkan hisler, duygular elimizde kalandır. Asıl olan herkesin kendi hayatıyla yaptıklarıdır.

Yaptıklarımız hep iyi olmaz, çoğu zaman hatalıdır ama olsun denemek önemlidir. Hep söylenen insani kurallar önemlidir: Bilerek kimseye kötülük, fesatlık yapmamak, elinden geldiğince yaradılışımıza uygun bir şeyler üreterek yaşamak, hem yaşamaktan mutlu olmak hem bir şeylere de fayda sağlamak, desteklemek, yanlış yaptığımızı düşünüyorsak kalben özür dilemek ve hiçbir şeye saplanıp kalmamak, yolumuza devam etmek.

Hiçbir şeyi tutamayacağımızı anlamak ve zorlamamak, kendinle mutlu olmak, sevdiklerimizi destekleyerek serbest bırakmak. Kimseyi tutmak için zihninin gerisinde planlar yapmamak, çabalamamak, özgür bırakmak, hele ilişkilerin zorlayarak, tek taraflı çabayla sürmeyeceğini anlamak. Gizli niyetleri bırakıp, sadece sevmek ki o zaman sevilen kendi isteğiyle yanında olmak isteyecektir.

Dünya ağır olabilir ama zihnimiz onu hafifletebilir. Dünya yaşamı mutsuzluğa kapılmayı kolaylaştırır, zihnimizle irade kullanarak onu mutlu hale getirebiliriz. Mutsuz olmak çabuk kayılacak taraftır çünkü çoğu kişi öyledir, emek isteyen mutluluktur, neşedir.

Köle olmamak, özgür olmak, gün içinde mutluluk anları yaratmak, acı hissine teslim olmamak, beyne neşeyi öğretmek.

Bunları yapabiliriz.

Tüm bunlar için önce kendi varlığımızdan tatmin olmak, tat almak, buranın bir durak olduğunu, hiçbir yerde kalıcı olmadığımızı, her şeyin mutlak geçip değiştiğini görmek, bir şeyler yapmak, yaptıklarımızla birilerine katkı sunmak.

Bize sunulanın tadını çıkarmak çünkü hepsi geçecek. Hatalarımız yanında güzellikler bırakmak.

Sevmek, en önce kendini sevip anlamak, sonra sevmek istediklerimizi sevmek çünkü bu da bir niyettir, her şeyi sevme niyetinde olmak zorunda değiliz, bize iyi gelenleri sevip çoğaltmak.

Hayat güzel, yaşamak bir şans, var olmak tesadüf değil, her günle yenilenmek, istemediklerimizi yıkıp, istediklerimizi yapmak ve bunlar için irade kullanmak. Kalbimizin sesini duymak, orada ne varsa kişisel dünyamızda onun olduğunu görmek, bu yüzden daha iyi bir yaşam için daha temiz bir kalpte olmak.

Hayat güzel, yaşamak bir şans, var olmak tesadüf değil.

Hayatnegüzelyaa diyebilmek.

Her defasında yeniden denemek, denersek belki olur, garantisi yoktur ama oluru vardır.