O: Hayırdır, hoş geldin..

Ben: Hayır.. düşünüyorum ve aslında bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum sanırım, yardım eder misin? Yani karşılıklı konuşuyor gibi düşüneyim, bu daha kolay olacak sanki..

O: Tamam olur, başla bir yerden..

Ben: Çok önemsediğim bir dostum bana ‘sende içerleme, alınma, küsme enerjisi var’ dedi. Nasıl hallederim dedim, oda bana ‘aslında öyle olmadığını düşünerek’ dedi.  Şimdi buradan başlarsam nasıl hallederim, ne anlamalıyım..

O: İstersen bir insan niye alınır, niye küser bunu düşün önce..

Ben: Eskiden olsa hassaslık derdim, şimdi demem, bu kendimi kandırmak olur sanki.. Alıngan olduğum an, aslında olan, suçlandığım duygusu sanki. Niye böyle düşünüyorum; demek ki azalmış olsa da suçluluk duygusu var bende. Aslında biliyorum hepsi azaldı, çünkü onların farkındayım, onlar bir enerji, gelişlerini hissediyorum, beni eskisi gibi kaplamalarına iznim yok. Biraz dolaşıp, yeni halime bakıp gidebilirler sadece. Onlar olmadan daha iyiyim. Haksızlık yapmayayım kendime, bunlar çok azaldılar çünkü..

O: Tamam devam et..

Ben: Evet suçluluk psikolojisinden olabilir dedim. Bu niye olur; başkalarının üzerimizde hükmü olabileceğini düşünmekten olabilir. Bunu niye düşünürsün, gücünü başkalarına vermişsindir.  Kendini önceliğine almamış olabilirsin. Diğerleri üstün, kendini ise yetersiz görmeden olabilir. Bu beraberinde değersizlik hissini getirir.

Bir de şu var aslında, tam tersi, belki de kendini çok önemseme, bir şey sanma vardır bunun altında, o kadar önemli sanır, abartırsın ve kutsarsın ki kendini, başkalarının her dediği o kutsal olana zarar verir gibi olur. Ne komik aslında, kutsal olsan, bundan rahatsızlık duyar mısın? Tabi ki asla. Ne umurunda olur ki o zaman bu oyunlar.  Değersizlik gibi görünüyor en başta ve değil sanki, biraz abartılmış bir değer, kutsanma duygusu var sanki..

O: Bunun ötesi bunlar bir enerji ve o enerjiye o anlamı veren sensin, enerji enerjidir sadece, işine yarar hale getirebilirsin, o senin enerjin, kıymetini bil, onu görmemezlik yapma, gönderme, o senin enerjin, anlamını değiştir. Şimdilik şunu yap, onu gör (ki görüyorsun) onu kaynağında değiştir, değersizlik-değer iki uç sadece, ötesinde ne var; Var olmak sadece, onu varlık enerjisine dahil edebilir misin mesela, bir düşün. Değeri değersizliği kim veriyor, bunların ötesinde var olmak bir değer sadece..

Şeylere, olanlara kattığın anlam bir de, olmayanları kendi kurgunda var sanman, aslında kendin çalıp, kendin oynaman, kim kime değersiz-değerli der ki.. sadece kendin yaparsın bunu kendine.. bu kadar işte.. alındığını düşündüklerin, sadece senin öyle zan ettiklerin,  hepsi bu sadece.. Farzet ki düşündüğün zan doğru, ne yapacaksın bu durumda, bir konu var ve sen onunla ilgili, o ana uygun bir konum alırsın sadece ve bunların hepsi de sadece olanın olduğu anda, ötesinde ne var sanki..

Birde şu var, açık olmadığın için küskünlük hissedersin, tüm enerjinin senin üzerinde olmasını istediğin için küsersin, bencillik, benmerkezcilik işte, bütünün parçası değil, ben dersin, tüm ilgi dikkat sende olsun dersin, bu olmazsa küskünlük hissedersin..

Ben: Bana mı dedin bunları, şahsıma mı?

O: Yahu yok, genel konuşuyoruz işte, küskünlük, alınganlık enerjisi ile ilgili.. Sen bunları kolayca aşarsın, biliyorum seni.. ve aştın zaten, sorun yok sende.. 🙂 (azıcık çok azıcık kaldı)

Ben: 🙂 🙂 hah bak, hep böyle deyince, ne güzel oldu şimdi..

O: Gerisini yine düşün sonrasında, bakalım neler çıkar..

Ben: Tamam, düşünürüm, bakalım..

(Resimlerde Ben ve Ben varım sadece 🙂  bu arada hiç doğru düzgün tek resmim yok, hep kırpıp buluyorum, aklımda olsun)