O: Sen her şeyi fazla ciddiye alıyorsun, konun bu aslında..

Ben: Farkındayım, sorunum bu..

O: Ee öyleyse.. bir de ben sorun demedim, farkındaysan, konun bu dedim sadece..

Ben: Tamam anladım, her şey eğlencesine olsun öyle mi?

O: Bir açıdan öyle..

Ben: Hep ciddi yaşıyorum ya, ondan rahat olamıyorum..

O: Fark etmez, rahat ol..

Ben: Tamam da..

O: Bu -da’yı sevmem ben, arkasından kesin bir açıklama, itiraz gelir.

Ben: Öyle oluyor gerçekten, -de-da deyince kesin bir açıklamam, kendimi savunma durumum oluyor, haklısın..

O: Biliyor musun, bu hayatta gerçekten ciddi olman gereken konu o kadar az ki, o yüzden rahat ol, keyfinin istediği gibi yap her şeyi..

Ben: O ciddi şeyler, ya rahat anımda, onları kaçırırsam..

O: Kaçır ne olur sanki, ciddi olman gereken yerde de rahat ve keyifli ol ne olur ki.. Ve zaten o anlar kendiliğinden fark edilir, merak etme.. Fark etmesen de fark etmez, yine rahat ol..

Ben: Neden öyle dedin..

O: Şundan dolayı, sadece kendin karar veriyorum ve desteksizim sanıyorsun ya, işte bu yanlış olan, her şey olacağı en uygun yere varır yine merak etme, hem de sana rağmen..

Ben: Öyle mi?

O: Kesinlikle öyle.. Rahat ol.. çünkü olacak olan.. sen rahatken..en iyi şekilde olur.. öbür türlü yine de olacak olan..senin rahatsızlığına rağmen olur.. Tamam..

Ben: Tamam..

O: Tam tersine.. senin rahatsızlığın.. ciddiyetin.. olan’ı.. sadece zorlar.. bu hepsi..

Ben: Tamam, anladım sanki, neden rahat olmam gerektiğini.. ben kendimi hep var kabul ediyorum, yani, zihnim hep kendini var sanıyor ve onun durumu komik ve rahat olsam, ciddi olanın sadece zihnim olduğunu göreceğim..

O: Bu kolay olan çünkü.. ve her şey kolay aslında, zihnin ve aklın farklı.. zihin, şüpheye düşer, o endişelenir, o kurnazdır, onun cevapları hep uzun açıklamalarladır, o sürekli açıklama ihtiyacındadır, o sürekli kendini kanıtlamak zorundadır.. neden biliyor musun?

Ben: Neden?

O: Çünkü o yalan ve sahte.. o olmayan aslında.. sadece bu dünyanın gölge oyuncusu.. Olmadığı içinde, var gibi görünmek için, elinden geleni yapar, o ciddi olur, anlasana..

Ben: Anladım..

O: Tamam..

Ben: Tamam..

( Resimlerde sen yoksun artık 🙂  resimlerde Ben ve Ben varım 🙂  )