Her söz herkese söylenmez. Bu çok evrensel bir ilkedir. En kıymetli söz, hazır olmayan için bir anlam ifade etmez. Hazır olana ise her söz bir anlam ifade eder.

Kendi hayatında bu konuda tecrübeli olan ve çok ders almış biri olarak, buna artık özen gösteriyorum. Aslında bu devirde bilgi artık gizli değil, her şey herkese açık. Yine de herkese her şeyi söylemek gerekmiyor. Kişi hazırsa o bilgi zaten geliyor.

Bu günlük hayatımızın içindeki olaylarda da geçerli, kime neyi ne kadar anlatacağımız ciddi bir konudur. Bir genel olarak konuştuğumuz insanlar vardır, birde gerçekten rahatça konuşabileceğimiz insanlar. Bu ikisinin arasındaki farkı iyi bilmemiz gerekir. Zaten hepimizin bu konularda tecrübesi boldur. Rastgele kişiye konuşup, sonra acı çektiğimiz durumlar mutlaka vardır. Artık zaman bu ikisini ayırma zamanı, bu sır saklamak değil, aslında herkese taşıyabileceğini vermektir. Taşıyamayacak olanı zorlamanın gereği yoktur.

Hani Hallac-ı Mansur’un Enel-Hak lafı misali ve başına gelenler misali, bu önemli bir konudur. Konunun içeriğinin büyük veya küçük olması fark etmez. Bir şeyi biliyor olmamız, her yerde söyleneceği anlamına gelmez. Bu sır saklamak da değildir, ince bir ayardır. Bazen bir konuyu kendinde tutmak ilimlerin en büyüğüdür.