Evvel zaman içinde bir gün, hocam Karnas​’ın yerine bir konuyu ben dert ettim ve ona uygun şekilde söylemeye çalıştım. Onun adına dert ettiğim hocam bana gayet doğal şekilde dedi ki “DERT ETME..DERT ETMEM.. ”
Ben kaldım, sadece 4 kelime ve evet bu doğru, bizim kimse adına o kişi çocuk değilse karar vermeye, dert etmeye hakkımız var mı? Ne mümkün, kendi konularımızı hallettikte diğerleri hakkında biz karar verelim.
Bu önemli bir ders oldu bana ve aslında hepimiz yaşam içinde bu hatayı defalarca yapıyoruz. Etrafımızdakilerle ilgili konularda, onlar dert eder diye biz dertleniyoruz ne saçma..
Ve bu kadar kolay aslında “DERT ETME..DERT ETMEM.. ”
Ha şu da var hocam gibi ‘dert etmem’ diyen azdır. Buna rağmen, konu diğer kişiyle ilgiliyse dert ederlerse de etsinler ne yapalım yani..
Bizim kişi olarak yapmamız gereken, diğer kişilerle ilgili bir konu bize ulaştıysa, ileten kişiye ‘ona iletin’ demek, bizim iletmemiz gerekiyorsa doğalca söylemektir.
İnsan olarak kimsenin yerine dert etmeye, düşünmeye ihtiyacımız yoktur. İstisnası sadece, bizden fikrimizi soran kişiler olabilir. Bunun dışında yetişkin insan kararını verip, bunun sorumluluğunu alabilendir. Kendisiyle ilgili konuda dert edebilir ve onun yerine bizim dertlenmemiz doğru değildir.
Netice en doğrusu yapabiliyorsak “DERT ETME..DERT ETMEM.. “’dir.