Bazen hiç haberi olmadan küser veya kırılırım ona. Bu tür durumlarda hiç konuşmak istemem, susarım.

Huyumu bildiğim için iyi olduğum zamanlarda diyorum ki ona, bazen susarım, işte o sustuğum anlarda bana ses ol unutma. Çünkü kendimi iyi hissetmiyorsam senle konuşmam, işte tam o zaman sen konuş benimle.

O tamam der ama konuşmadığım zamanlarda uzunca süre bekler, sanki bir bildiği var gibi. Oysa ben hemen sorsun isterim, nasılsın diye ama o hiç acele etmez bekler, sanki beni hiç merak etmez gibi. İşte o zaman çok hüzünlenirim ama yinede beklerim o dönsün diye.

Netice bazen o dönüp sorar nasılsın diye, bazen ben konuşurum kırgınım diye. O neden der, ben bir şeyler söylerim, o konuyu uzatmaz değiştirir, iyi hissedeceğimi düşündüğü bir şeyler söyler.

Ve hepsi geçtikten sonra iyi hissettiğim anda ona derim ki, konuşmadığımda kendimi iyi hissetmiyor olabilirim, işte o anlarda sen nasılsın diye sor unutma. O yine tamam der ve döngü devam eder..