Bir anlasam, ah bir bilsem; kalplerin merkez olduğunu ve sadece oradan sorumlu olduğumu, sadece orayı kontrol edebileceğimi anlasam.

İnsan her zaman bir şeyler yapar, söyler, karışır, karıştırır, müdahale eder ama çok aldırma, kalpte ne olduğu önemli. Onlar konuşsunlar, aslında sadece kalbin niyeti önemli.

Bunu hep masumca yapsam, evimde olsam. Kalbim evim. O yanıltmaz. Kimse için kötülük istemez, haklarında konuşmaz, yalan söylemez, adildir. Kalp hayata gelme vesilelerini en iyi şekilde yapmanı, mutlu olmanı ister. Kalp, evini temiz tutarsan, mutlu olacağını, mutlu olursan bunun senden yayılacağını bilir. Gerçi mutsuzken de yayılır ama kimseye faydası olmaz. Vesileleri görüp, mutlu olursan hem alır hem verirsin ama zerafetle.

Kalp evinin mayası masumiyet. Oranın ırmağının çağlayarak akması için, kaynağın temiz olması gerek. Yani masumiyet.

Kalpler çoğu zaman çer çöp dolar. Çer çöp, kalbin gerçek malzemesi değil. Yamadır onlar. Kaynağı geçici olarak kapatan tıkaçtır onlar. Ama istersen temizlenir. Yalnız temizliği bir kereye mahsus değil. Kalp öyle bir ev ki, her gün temizliği gerekir. O zaman çer çöp azalır ve asıl malzemesi dolar. Yani masumiyet.

Ahh bir anlasam, başkalarına takılmasam. Kalbimi saf olana bağlasam. Kalpteki kaynağın da kaynağına bağlansam. Ve sadece oradan olsam. İçeri ve dışarı akan benden bana olsa. Kalbe bağlanarak her anda ferah olsam ve her anda ferah olsan.