Ahh nasıl da her gün dışarıdan hiçbir şey yok gibi görünse de içimizde binlerce şey olmakta. Kargaşa, şüphe, sorular, ne yapacağını bilememe, sevgiler, sevgisizlikler, nefretler, yorgunluk, bıkkınlık ve daha neler neler. Hepsi de insan olma çabamızdan dolayı. Duygular, karmaşalar ve onları yaşanacak düzeye getirme çabaları, her gün içimizde nice savaşlar ve barışlar olmakta. Velhasılı insan olmak zor zenaat, meşakkatli. Her gün kendi üzerinde çalışmak ve kendin dışındakiler için bir şeyler yapmak, bunu yaparken kendini tanımak, insan olmak. Yoksa “ve de öyle oldu- oldu- oldu” demekle ya da “şu dediğime evet de olsun-evet-evet-evet” diyerek insan olunmuyor. Yani ucuz ve kolay yolu yok, her güzel şey gibi güzel insan olmak da emekle, bazen acı, bazen sevinçle ve bir ömür bu çabayla, son ana kadar bilinmez çünkü..