Bedenim benim evim. Nasıl ki gece yatarken evimin kapı ve penceresini kapatıyorum, gözlerim beden evimin penceresi onu da kapatıyorum. Ve sabah ilk işim penceremi açmak, yani gözlerim. Sonra tüm dünyaya kendi penceremden bakıyorum. Pencerem temizse, dünyam güzel. Ee dünyam güzel 🙂

Tabi ağzım, bedenimin kapısı, onu hemen açmıyorum 🙂 Azıcık ne yiyeceğimi, ne diyeceğimi bileyim. Her şeyin evime girişine ve her sözün çıkışına izinli değilim. Orası benim evim 🙂