Koşulsuz sevgi diyorlar ya, anlamıyorlar. Aslında nerede keyifliysen orada koşulsuz seviliyorsun demektir.

Bazen birinin yanında, bazen bir ağacın yanında, bazen bir bardak çayla, bazen bir ırmağa bakarken. Yani nerede keyifliysen orada koşulsuz sevgiyi hissediyorsun demektir.

Bu his hiç konuşmadan senden ona, ondan sana akar. Senden sevdiğine sevdiğinden sana, ağaçtan sana senden ağaca, çaydan sana senden çaya, ırmaktan sana senden ırmağa o his akar. Konuşmadan anlarsın.

İki taraf da mutludur, tatminlidir ve his devam etsin ister.

Keyifliysen, sevdiğini, ağacı, çayı, ırmağı memnun edersin. Beklentisizce. Ve onlar da bu hissin devamını ister. Beklentisizce. Olursa olur, olmazsa olmaz. Beklentisizce.

Günü keyifli geçirirsen, tanrıyı memnun edersin ya da neye inanıyorsan onu. Çünkü memnuniyet hissin ona yansır, çayla sen gibi, ırmakla sen gibi. Ve o zaman ırmak nasıl o hissin devamını isterse, yaradılış da hissin devamını ister. Ve seni memnun edecek fırsatları karşına çıkarır.

Bu memnuniyet hali, sözsüz bir anlaşma gibi, beklenti yok, koşul yok. Olduğun halin tadını çıkarıyorsan, görünmeyen ortam sana “al daha fazlasını” der. Koşul yok. Beklenti hiç yok. Bu hoşnutluk hali farkında olmasan da karşılıklı yansır, yani ortam da histen nasibini alır.