Hani bazen, insanız ya, “tamam artık kafam daha rahat, güveniyorum hayata ve yaradana” diyorum ya, tamam çözdüm durumu gibi.. Ve sonra birden küçük bir sarsılışta ne yapacağımı bilemiyorum iyi mi? Biliyorum bunlar yaratıcının sınavları, madem çözdün, hadi burdan buyur, hem de en anlamsız yerinden iyi mi? Bu akşam yaşadığım güvensizlik ve şüphe.. Bunlar da duygu ve çözülmeyi bekliyorlar demekki, tamam, kabul görüyorum bu duyguları, ne istiyorlar anlamaya çalışıyorum, çok abartmadan(bu önemli şu an), sonra biliyorum ki herkes yoluna gidecek. Ya bu olayda anlayacağım güveni, teslimiyeti ya da tekrar deneneceğim yaradan tarafından, tercih benim.. Elimden geleni yapacağım, bir sabah olsun, gözümün önü açılsın daha iyi olacağım sanırım..