İnsanın doğuşu bile, Yumurta ve Sperm’in yani ikinin, bir olmasıyla oluşuyor. İkiden birin yaratılması, dünyanın düzeni böyle.. illa önce iki olacak, bu ikiden bir olacak ve o bir de aslında yarım olacak.. Bunun için ikinci yarısını arayacak, buldum sanacak, bulamayacak, tekrar arayacak veya bulacak hep aynı döngü.. Bu insanlığın kaderi sanki. Tekle anlayamamak, Bir olmayı anlayamamak, illa bir şeyi karşıtıyla anlamak, bu insanlığın yolu.. illa her şeyin tersi olacak, iyi dediğimde kötü olacak.. güzel deyince çirkin olacak, aşk dedigimde nefret olacak, kadın deyince erkek olacak, gün deyince gece olacak. Kurtuluş yok yani, ikisi de olacak.. İnsan olmak zor zanaat.

Ne yapalım biz o zaman, her şeyin bu gezegende zıttı ile görünür olacağını kabul edeceğiz en baştan, yolu yok. Her şeyin tersinin varlığını kabul ederek ve ortalayarak yapabileceklerimizi yapmak.. Benim anladığım böyle, bu düzenden, kaçarı yok. Çok şiddetli uçlarda direnmenin anlamı yok, ikisinin varlığının farkında ve kabulünde olarak, arasını bulmak ve ne kadar yapabilirsek tabi, bunu  anlayıp yapmak. Benim yol olmaktan anladığım bu, uygulamaya çalıştığım yolum da bu ve hep dediğim gibi olduğu kadar her şey, zorlamak yok.