İnsanlar bir şekilde yaptığın ya da yapmadığın şeylerden dolayı suçluluk duymanı ister. Sana en yakın çevrenden başlar bu, ailen, arkadaşların, amirlerin, mahalleli, tanıdıklar, devlet, yani gözünde otorite konumunda olan herkes buna dahildir, istisnası azdır çünkü insanın yapısı bu, yani suçlamak, suçlu hissettirmek. İşin garibi, gerçekten suçlu olanlar hiç öyle hissetmezler, tuhaf değil mi?
İnsan özgürlüğü dahilinde, kimseye zarar vermeden istediği işi yapabilir, sevebilir, gezebilir, giyinebilir, gülebilir, iyi hissettiği şeyleri yapabilir, bundan dışardakilere ne, size ne? Evet dünyada kötü şeyler oluyor, hep oldu çünkü insanın yarısı kötü, saldırgan. Ve senin yapabileceğin tek şey elinde ne varsa onu iyi yapmak, ulaşabileceğin yerlere destek olmak, mutlu olmak için emek vermek. Suçluluk duyma, sen bir şey yapmadın, dünyanın durumundan sorumlu değilsin, sen sadece kendi dünyan içinde yaptıklarından sorumlusun ve hatalı isen yolu varsa telafi edersin. İyi insan olmak için gayret etmek, erdemli olmak temel prensip, onun dışındakiler boş laf, aldırma onlara, sadece iyi ol, merhametli ol, ahlaklı ol, başkalarının ahlak bekçiliğine izin verme, iyi ol.
Bir de ülke olarak o kadar önemli bir dönem içindeyiz ki, büyük şans bu dönemde yaşamak, Atatürk’ün bize emanet ettiği cumhuriyet onca şeye rağmen 100.yılına giriyor, ne mutluluk, daha nicelerine inşallah. Bu ülkede olmak, Türk halkı olmak, Anadolu halkı olmak ayrıcalık, bunu gururla yaşamak nasip olsun herkese.