İnsan sanıyor ki her şeyin sahibi benim. Ama öyle bir şey yok, maalesef hiçbir şeyin sahibi değiliz, olamayız da. Belki bunu biliyoruz ama hep unutuyoruz çünkü insan demek, unutan demek. Oysa gerçek olan hayatımız boyunca bazı şeyler bazı dönemler bize eşlik eder veya biz onlara eşlik ederiz, duruma göre. Yani iradesi olan her canlı aslında özgür yaratılmıştır, insan özgürdür, kimse onun sahibi olamaz, o da kimseye benim falancam diyemez. Hepsi sadece eşlik etmek, yoldaşlık yapmak, yani belli dönemlerde. Her can taşıyan özgürdür ve dahi taşların, ağaçların da canı var, yani her şey özgür ve malımız falan değil. Bu durumda insana düşen ne? Sevdiği şeyler yanındayken onun keyfini, sefasını sürmek, tadını çıkarmak, sevdiği şeyleri bolca, güzelce sevmek. Çünkü zaten her şey geçici. Bu arada sevmediği, istemediği kişi ve ortamlara da tahammül etmemek çünkü hayat geçiyor, beklemiyor, sen de istemiyorsan bekleme, uzak dur bir an önce. Netice sevdiğiniz şeylerin kıymetini bilin, bolca sevin, hayatın geçicilik üzerine olduğunu hep hatırlayın.