Hep başkalarından istiyorsun ya o şeyi, mesela şefkati, acaba önce sen verebilir misin şefkati? Tabi önce istediğin kişiye, sonra istersen her şeye.

Ama tabi verebilmen için o şeyi, önce kendinde çoğaltman lazım.

Bu hissin herkeste olduğu kesin ama kullanılmadıkça zayıflamış veya belki içimizde daha derine saklanmış olabilir ama zemininde vardır, gerçekten istersen çıkar mutlaka.

Ve o çıktığında önce sana dağılır, bir düşünsene şefkat yağmurunda ıslandığını 🙂 muhteşem bir his. Ve tabi her içten fışkırıp gökten yağan şey gibi, o senden etrafına da yayılır. Yani mutlaka yağar şefkat, vermek istediklerine.

Ama sen onu önce çıkart, kendinde dolaştır ve kendini doyur, sonra göğe fırlat.

Dışarı verdiğin her şey gibi ama verir gibi yaptığın değil, kalpten verdiğin yani hesapsızca, her şey gibi önce yine sana yağar ve sonra istediğine ve daha da sonra herkese.

Tüm diğer istediğin hisler için de durum aynen geçerli.