Bunda bir tuhaflık var.. Bu 2 aydır hiç ağlamadığım kadar ağladım ve hiç mutlu olmadığım kadar mutlu oldum. Bu çok saçma, kendimi ben bile anlamıyorum ki, anlatabileyim birine. Böyle bir hal işte… Biliyorum     dengeleneceğim bir şekilde. Zorlanmıyor muyum hem ne çok, bir insanın içinde, dışarda bir neden olmazken, bu kadar yaş nasıl çıkar, yani yüzlerce yılın yaşı mı sanki, binlerce yıldır varlığımda birikti de, beni mi buldu, ‘Aydek ağlasın ve artık açılsın mı’ dedi.. Umarım öyle olsun.  Rahatlamaya çok ihtiyacım var şu anda. Çünkü kendimi ben bile tanımıyorum bu halimde..
Hem iyiyim hem değilim ve bunu kimseyle paylaşamıyorum iyi mi?  Çok zorlanıyorum kendimi anlamakta, yine de iyiyim bir şekilde.

Tek bildiğim var şu anda, ihtiyacım sadece beni yaradana, lütfen yardım et bana.. Gerçekten zordayım yahuu.. Bu arınmaksa, henüz bunu yapamadım da,  bu yüzden mi sesin çıkmıyor bana.. Bu kadar mı ihtiyacım vardı buna.

Tamam yoruldum ben, sana bırakmaya çalışıyorum her şeyi.. Belki de tam bırakamıyorum da, ondan mı bu acım, zorluyor muyum durumu.. Çünkü seziyorum ki, bir Mutluluk var en derinimde.

Bu kadar benden artık, gerisi senin yaratıcılığına, Sen ne istersen O olsun hayatımda..