Ne tuhaf, önce bir şeyin sırf varlığı yetiyor mutlu olmaya.. Bu uzun süre böyle devam ediyor. Ve bir an geliyor ki, o yetmiyor sana sanki. Daha fazlası var ve onu istiyorsun, mutlu olmaya. Sanırım durum böyle. Vee şu duygu zeminde sürekli oluyor aslında, “iyiki var”, hamdolsun varr. Öyleyse niye yetmiyor “Varlık” insana..