Ayrı olunca sevdiğim her şeyi özlerim, ailemi, eşimi dostumu, tüm sevdiklerimi, oturduğum köşeyi, bardağımı, yatağımı, hele hele kedilerimi çok özlerim. Yine de sana duyduğum özlem nedense çok başka, yanında veya uzakta hep özlem doluyum sana.
özlem
Dişbudak..
Bazen özlediğim ağaçlar oluyor, görmediğim zaman özlediğim insanlar gibi 🙂 Mesela Abdi İpekçi parkındaki asırlık dişbudak, İncek’teki küçük meşe, ormanın kenarındaki konuşan kavak, deniz kenarındaki sevdiğim gibi 🙂
Öyle bir şey..
İçimde bir neşe var, belki havadan, belki çaydan, belki özlemden, belki de.. Belki de bilmem neden? Öyle bir şey işte..
Bendenbana 