Herkes olgunlaşır ama kendi zamanında. Elma başka, erik başka zamanı bekler.

Olduğumuz yer iyidir, gitmek istediğimiz yere oradan gidilir. Olduğun hali ve yeri yok sayma, her işin asıl enerjisi oradan gelir.

Serin esen bir ilk yaz sabahı, çiğ düşmüş çayırlara sol gözünden akan çiğ damlalarının düşmesi gibi ya da hafif serin ilk yaz sabahında kalpteki neşe damlalarını  kuru toprak yolun çekmesi gibi , işte aynen bu tarif edilen gibi. Ya da serin bir ilk yaz gününde zihin bilinmez, kalp suskun, göz sulu gibi.

Ama başka bir şey daha var, dengeyi sağlayan bir unsur gibi, zihin ve kalpten daha baskın ve kişiyi tutan bir şey gibi. O dengeyi sağlayan hafif bulutsu anlaşılmayan şey, gözettiği bedeni her koşulda sağlam tutmak ister gibi. Ve insana her koşulda güven veren tutunacak dal veya her koşulda açık yuva gibi.

İşte aynen bu açıkça 🙂 anlattığım gibi.

Bugün elma yemedim, belki de ondandır keyifsizliğim.