İnsanların hayatında çeşitli dönüm noktaları olur, belki dönem demeliyim ama o dönemler neticede bir nokta haline gelir.

O dönümlerden birinden bahsetmek istiyorum; burada, lafta değil özde, artık hissettiğin her duygunun, hissin, hareketin kaynağının kendin olduğunu anlıyorsun, yani her şey benden bana, senden sana. Bunu anlayıp, iman ettiğin zaman, bu tarifsiz tek gerçek oluyor, mutlak doğru.

Şimdi bu durumda, insanın hayatında çok şey değişiyor, değişmek zorunda, yoksa eskisi gibi olmuyor.

Mesela kızgınlık, öfke, kırgınlık, gözyaşı vs veya daha saldırgan duygular kin nefret haset fesat vs, işte tüm bunların nedeninin dışarıdan değil kendinden olduğunu anladığın bir dönem bu.

Dışarıda her zaman, sende mevcut bu duyguları tetikleyen birileri veya bir şeyler oluyor ama kaynak kendinsin. İşte bu bilgiyi tüm kalbinle anlıyorsun.

Her ne oluyorsa, ırmağın ilk çıkış kaynağı yani sende oluyor, bu mutlak doğru.

Her şey senin ırmağının kaynağından başlıyor ve senden yayılıyor. Yayılıyor çünkü bu negatif hisler, duygular, davranışlar arınmak, temizlenmek istiyor. Bunun için de dışarıdakileri vesile olarak kullanıyor çünkü ancak o zaman görünür olacağını biliyor. Çoğu zaman insanın kendinde göremediğini dışarıdaki aynalarda görmesi daha kolaydır.

Yalnız burada sorun şu, insan çok uzun zaman hep dışarıda gördüğü aynanın kendinden bağımsız olduğunu sanıyor.

Ve ilk cümlede dediğim dönüm noktalarından birinde dışarıda gördüğünden bağımsız olmadığını anlıyor, her şey benden bana- senden sana, hayatın kuralı bu.

Geçiş döneminde bunun yarattığı sıkıntı şu; varsa gördüğün kızgınlık kırgınlık öfke vs tüm sorun sende, kime ne kadar söylenebilirsin, kaynak sensen ne yapabilirsin? O zaman kendine dönmen ve kendi kaynağını temizlemen lazım.

Yani bu dönem kendine dönme dönemidir. İçindeki duyguların kaynağını bulma ve onu eritip, yok etme. Başka yolu yok, kendine dönüş yapılmadan döngü bitmiyor, aynı şeyler tekrar tekrar yaşanıyor.

       -Neden kızdın?

– Beni değersiz hissettirdi.

     -Neden değersiz hissettin?

-Aslında beni arzulamadığını söyledi.

    -Arzulanacak kadar iyi olduğunun farkında değil misin?

-(Sessizlik)..

    -İyi bak kendine ve kendini cezalandırma!

-(Sessizlik)..

    -Hayat bu, kendine eziyet etme.

Sürekli aynı döngüye kapılmamak için kendi içine bakmalısın. Dünyanın hayatın Tanrının kimseye garezi yok. O yüzden sen arınmaya başlayıp, kaynağını temizlemelisin. Her gün bir parça.

Ve bundan sonrasında kendini temizlerken, kirli enerjilerden de uzak durmak gerekir. Seni kirleten insanlar, ortamlar, haset fesat insanlar sisteminden uzak olmalı. Çünkü etrafta aynalar olsa da senden bağımsız enerjiler de var. Yani ters aynalar, tersten gösteren aynalar, zıtlıklar.

İşte onların ırmağının kaynağını kirletmesini önlemelisin, uzaklaşmak uzaklaştırmak.

Netice her şey benden bana ve senden sana. Ve hiçbir şey bir günde olmayabilir, ilmek ilmek, her gün bir adımla başlıyor her şey unutma.