1-Hayat tuhaf, hem başkaları olmadan yapamıyoruz hem de o başkaları yüzünden acı çekiyoruz, çelişkili durum. Bu yaşta düşüncem insanlar konusunda seçici olmak, yani yakınında olanlar konusunda, diğerlerinde ise sıkıntı yok. Yani yakın olduğun insanlar önemli, az ve öz olsunlar yeterli. Random karşılaşmalar, temaslar ise çok kıymetli, insana iyi gelen, enerjiyi tazeleyen alanlar, o yüzden tanımadığımız insanlarla rastgele muhabbetler de önemli.

2- İnsanın hayata tutunabilmesi için bir şeyler için çalışması, amaçlarının olması önemli. Bu amaçlar için gayret ederken de başkalarının her dediğini dinlememek gerekli, hani sağır kurbağa hikayesi gibi, her eleştiriyi de duymamak, azıcık sağır olmak prensip meselesi.

3-Bir şeyler yapın her gün, az veya çok ama yapın, taşı taşın üstüne koyun, çalışın. Bu durumda bir şeyler olma ihtimali var. Tersi durumda ise boş işler, başkalarının hayatı, aşırı sosyal medya, boş işler bunlar, ömür biter ama farkında bile olmaz insan böyle robot gibi hayatlarda.

4-Çalış, çabala, kendinle ilgili düşün. Zaten bir zaman sonra kendin de azalır alanda. Yeter ki düşünmeyi öğren, tefekkürü öğren, soyutlamayı bil çünkü hayatın sana garezi yok, bir şeyler olur ama hedef sen değilsindir, soyutla.

5-Çalış ve zihnini boş tutma, yapıcı şeyleri gezdir zihninde. Zaten bilirsin boş zihin kimin alanıdır, onu boş tutarsan vesvese, şüphe, tutarsızlıklar alır başını gelir senin kalbine.

6-Unutma başka insanlar hedef değil, boş ver onları. Yol senin yolun, senden dünyaya dünyadan sana karşılıklı etkileşim, dönüşüm, hayat işte.

7-Olmayanı zorlama, olanı kutla çünkü zaten biliyorsun “Bu da geçer” geçecektir hepsi. Maksat hikayen güzel olsun, iyi ve hoş olsun. Yaşa onu, hayat bu, yaşamak için, kendini yaşamak için hepsi. Öyleyse yaşa kendini, çok bekletme çünkü bu da geçer vakti geldiğinde.