Aşırı koruyucu ve sahiplenici olmak çoğumuzun sorunu. Çünkü burada o sevdiğimiz kişi veya şeyleri kendimizin devamı olarak görme isteği var. Ben ve benim parçam gibi ama onlar sen değil. Herkesin kendince bir yolu var. Onların yollarına karışma, kendi yoluna bak ve oradan yürü. İşte hayat bu, tekrarı yok, herkesin beklentisi farklı, yapmak istedikleri ve istemedikleri farklı. Kendi yollarına girmesine kalbinle izin ver. Gerektiği zaman yollar bir olur zaten, o yüzden üzülme. Bırak herkesi ki kendinden kendine varabilesin. Diğerinin kimseye faydası yok, ne koruduğunu sandıklarına ne de sana. Ve unutma zaten herkesin koruyanı var, senin de olduğu gibi. Hayat bu, düşebilirsin ama düşsen de kaldıran var. Güven buna. Güvenmen için de aslında bir kez bile olsa bunu yaşaman lazım, yani bırak kendini kalbini koruyana. Hayat bu, işler ayrı, yollar ayrı, tecrübeler ayrı ve bir yerde hepsi de aynı. Sadece bırak tüm sevdiğini düşündüklerini, izin ver, hem onlara hem kendine, işte o zaman kalp çıkar ortaya ve onun sahibi gözlerinden akar. Güven ona.