Akşamüzeri iş çıkışı saatlerinde şehrin kalabalık meydanlarından birindeki durakta otobüs yolcularını almak için durduğunda başını cama yaslayıp etrafı izledi, capcanlı renkli bir kalabalık mütemadiyen sağa sola akıp duruyordu. Tam o canlılığın arasında hani bulanık gözle bakınca görülen resimler gibi farklı bir akış hissetti, bakışını odaklayınca aslında orada olan ama kalabalığın canlılığı içinde hiç fark edilmeden kendi aleminde duran adamı gördü. Altında koyu gri kalın bir iple bağlı pantolon, arada delikleri olan çizgili bir kazakla meydanın büyük çöpünden sadece kartonları ayırıp sessizce torbasına atıyordu, 50- 60 yaşlarında gibiydi ama her yaşta da olabilirdi, emin olamadı. Çöp toplayan adam sanki etrafında başka bir dünya yok gibi büyük bir dikkatle kendi kartonlarıyla ilgileniyor, seçip, ayırıyor, kenara koyuyordu. İşin ilginci büyük meydanın koca kalabalığı da onu görmüyor gibiydi, herkes inmek, binmek, bir yerlere ulaşmak telaşındaydı. Oturduğu koltuktan hafif öne doğrulup adamı seyrederken şaşkındı çünkü her santime birkaç insan düştüğü halde onun kartonlarını ayırdığı alana hiç yağmur düşmüyor gibi hiç insan basmıyordu. Adam sakindi etraf telaş içindeydi, adam kimseyi görmüyor gibiydi ve kimse de onu görmüyor gibiydi, adam tekti etraf çılgınca kalabalıktı, adamın bir yere ulaşma telaşı yoktu etraf bir yerlere ulaşmaya çalışıyordu, adam başka bir dünyada gibiydi herkes bu dünyadaydı, adam oradaydı etraf ulaşmak istediği yerlerdeydi ve binen yolcuların tamamlanmasıyla otobüs hızla kalkarken adamın sakince kartonları ayıran silueti de dünyasından uzaklaşmıştı. Bazıları hem var hem yoktu, bazen hepimiz hem var hem yokuz, oradayız ama orada değiliz, hayat gibi, var ve yokuz.