İnsanın gözünde bazen sebepsiz bir ışıltı olur. O ışıltı bir an mutluluktan gözlerini doldurur. Çok şükür bin şükür bu duyguya.

Soru: Gözlerde o ışıltı neden olur?

Cevap: -Kalp, o işte bir an ferahlıyor.

Soru: Neden ferahlıyor?

Cevap: -İçinde o sıra birikmiş bir tortu oluyor. Belki birkaç gün veya zamandır kalbini kıvrandırıyor. Ve kalp, bir şekilde o çer çöpü dışarı atmışsa, birden ferahlıyor, adeta şifalanıyor. Ve o şifanın getirdiği masumiyetin ışığı gözlere yansıyor.

Soru: Kalple gözün ne ilgisi var?

Cevap: -Uygur tıbbında kalbe, ruhun evi denir. Uygurlar, ruhun kalpte dinlendiğini söyler. Kalp, bedende ruhsallıkla direkt bağlantılı tek organdır.

Ama kalbin içi zift kaplanırsa, ruh o evden uzaklaşır, yani kalpten. Ve bu sıkıntı verir.

Soru: Kalbi kirleten zift nedir?

Cevap: -Baskın duygulanımlarının ne olduğudur.

Soru: Mesela nedir?

Cevap: -Yoğun şüpheler, kıskançlık, fesatlık, yalanlar vs. Yani negatif duygular. Ve bunlar malesef zaman zaman insanın zihnini- bedenini kaplar. Dozu önemli, maruz kalma süresi önemli. Aynı radyasyona maruziyet gibi.

Ve en önemlisi bu tür enerjiler kapladığında “Neden böyle hissettiğini” tarafsızca düşünmen önemli. O derin düşünce, sen farkında olmadan seni açar ve derin bir nefes alırsın. İşte o derin nefesle, sıkıntılı duygulara neden olan enerjiler tutunacak yer bulamayıp yavaşça nefesinle uçar ve gider ama zamanla. Her zaman bir kerede değil. Çünkü bu bir antreman, arınma antremanı. Antreman yapan insan bedeninin bir günde form tutmasını bekleyemez. Buna alışmak lazım, zamanla doğal olarak zihnin böyle akması lazım. Bir kere yapmakla olmaz, bu bir birikim.

Ve bakarsın bir an, beklemediğin bir an, o kalp evine ruhun girer. Ve kalbinden gözlerine ışıltı yayar.

Soru: Ama bu duygular gitse de bazen tekrar geliyor, sonu yok gibi.

Cevap: -İşte hayat bu zaten. Kalp evi sürekli kontrol gerektirir. Dünyada her şey bazen kirlenir ve temizlik ister, kalp de öyle. Hiç sen, bir kere temizlenip, hala kullanıldığı halde kirlenmeyen, tozlanmayan bir ev gördün mü? Olur mu böyle bir ev? Ev; bir mekan. Kalp; bir makam.

Ve unutma, hiç kullanılmayan evler bile kirlenir, tozlanır. Onun bile her yerini kalın toz tabakaları kaplar. Duvarları, yerleri görünmez olur. Dünyadaki her mekan temizlenmezse böyle olur. Ve kalp de sürekli arınmazsa böyle olur. Tüm yaşam boyunca hem de, hani son nefesine kadar derler ya, işte öyle. Son nefesine kadar arındığına emin olma. Hatta şüphede olacağın tek şey bu olsun dünyada. Unutma son nefesine kadar. Oldu bittisi yok bunun, hiç unutma!

Her mekan temizlenmek ister. Onun için uyanık olman gerekir. Her günde, her anda.

Soru: Kalp evinin temizliği nasıl yapılır?

Cevap: -Bunu biliyorsun aslında ama diğer enerjiler yoğun kaplayınca bildiğini unutursun. Bildiğini unutma, sadece uygula!

Soru: Yine de söylesen, o evi neler temizler?

Cevap: -Belki başka vakit. Şimdi ferahlığın güzelliğinin tadını çıkar. 🙂 Gördün mü onun güzelliğini, işte o duygulanımda kal. Anladın mı, göz ne zaman ışıldar, yüz ne zaman ışıldar.

Soru: Gördüm anladım.

Cevap: O zaman o duygulanımda kal. 🙂